دوشنبه، دی ۲۵، ۱۳۸۵

اسباب‌بازی زنده

اگه سری به سایت www.genpets.com بزنید می‌بینید که می‌تونید از این شرکت کانادایی یک سری حیوانات خانگی که با روش‌های ژنتیکی تولید شده‌اند رو بخرید. این حیوانات واقعا زنده هستند و با القا خواب زمستانی به خواب رفته‌اند و در بسته‌بندی به فروش می‌رسند. از اون جالب‌تر این که این حیوانات در شخصیت‌های مختلفی عرضه‌ می‌شوند. رنگ جعبه نشان دهنده شخصیت این حیوانات خانگی است. مثلا رنگ قرمز بسته‌بندی نشون می‌ده که حیوان پر‌انرژیه یا رنگ بنفش نشون دهنده اینه که حیوان خیال‌پردازه!


ولی نمی‌دونم چرا این حیوانات این قدر بدترکیب هستند؟ نمی‌شد چند تا حیوان خوشگل‌تر درست کرد؟ مثلا یک چیزی مثل ببر ولی اندازه بچه گربه؟ یا اصلا یک حیوان خیلی باهوش که خیلی چیزا رو زود یاد بگیره؟ حتی مثلا یاد بگیره از بچه‌های ما تو خونه نگهداری کنه. باحال می‌شه اگه یک سری از این حیوانات با تنوع زیاد تولید کنیم. یکی با دماغ دراز، یکی با پاهای بلند، یکی درنده، اون یکی پرنده، یکی باهوش و... بعد اینا رو ببریم یک جایی ول کنیم ببینیم کدومشون تو محیط زیستی که براشون درست کردیم بیشتر دوام می‌آره. اصلا می‌شه برد روی یک سیاره دیگه ولشون کرد و یک ماهواره هم گذاشت از اون بالا رفتارشون رو بررسی کرد. این جوری خیال ما هم راحته که دستشون به خود ما نمی‌رسه و زندگی ما رو تهدید نمی‌کنند. فقط یک چیزی می‌مونه و اونم این که این حیوان‌ها زنده‌اند، احساس دارند. وقتی یک بلایی سرشون می‌آد زجر می‌کشند...

ایده‌ی اسباب‌بازی زنده خیلی ایده‌ی وحشتناکیه. خوشبختانه سایت بالا هم با تمام قیافه واقعی‌ای که داره، واقعا حیوانات زنده نمی‌فروشه. این سایت توسط Adam Brandejs درست شده که مغازه‌ای هم در شهر تورونتو برپا کرده و این حیوانات رو که با ترکیبات پلاستیکی ساخته شده به نمایش گذاشته. هدف Adam این بوده که مردم رو به فکر واداره که آیا مغازه‌‌های فروش حیوانات خانگی خیلی متفاوت از چنین مغازه‌ای هستند و همچنین ما رو وادار به تفکر در مورد ابداعاتی که باهاش فاصله چندانی نداریم بکنه. آیا ما به اندازه کافی در مورد ابداعاتمان مسؤولیت‌پذیر هستیم؟ سؤال سختی‌ است و من الآن به این فکر می‌کنم که آیا اونهایی که ما رو خلق کردند به اندازه کافی در مورد ابداعاتشان مسؤولیت‌پذیر بودند...

دوشنبه، دی ۱۱، ۱۳۸۵

نه خیلی آزاد

یکی از دوستانم اخیرا برای مدت کوتاهی به آمریکا آمده. دیشب که بحث بر سر بعضی از قوانین آمریکا بود، خیلی تعجب کرده بود از شنیدن برخی از این قوانین و می‌گفت چرا ما که این ور هستیم کمی راجع به این چیزها نمی‌نویسیم. می‌گفت این همه تحلیل‌های عجیب و غریب سیاسی در وبلاگ‌های فارسی می‌شه ولی چرا کسی سعی نمی‌کنه دید مردم رو نسبت به واقعیات زندگی در جوامع غربی درست کنه. اعتقاد داشت که شیفتگی خیلی از جوانان به فرهنگ و زندگی در غرب به این دلیله که اونا فکر می‌کنند تو این جوامع همه چیز آزاده و هر کسی هر جور که دوست داره می‌تونه زندگی کنه.
در همین راستا من هم اطاعت کردم و قرار شد که کمی در مورد اون قوانینی که دیشب داشتیم راجع بهش صحبت می‌کردیم بنویسم.

۱- در اغلب ایالات آمریکا کاسینو ممنوعه. و تا اونجا که من تونستم پیدا کنم یازده ایالت برخی از انواع کاسینو رو مجاز می‌دونن.

۲- فاحشه‌گری در سراسر آمریکا به غیر از برخی از مناطق ایالت نوادا ممنوعه.

۳- مشروب خوردن در اماکن عمومی (غیر از رستوران‌ها و بارها) ممنوعه. مثلا شما نمی‌تونید برید کنار دریا و مشروب بخوردید. همین طور به افراد زیر ۱۸ سال مشروبات الکلی و سیگار فروخته نمی‌شه. برخی از انواع مشروبات الکلی هم کلا در بعضی از ایالت‌ها ممنوعه.

۴- در مهمانی‌ها صاحب مهمانی باید حداقل یک ساعت قبل از تمام شدن مهمانی سرو الکل رو تمام بکنه و اگه فکر می‌کنه کسی مسته نباید اجازه بده رانندگی کنه. اگر کسی از مهمانانش رو پلیس به خاطر رانندگی در حالت مستی دستگیر کنه غیر از راننده، صاحب مهمانی هم مجرمه.

یک تجربه شخصی هم بگم و اون این که تقریبا تو هر مهمونی‌ای که تعداد مهمون‌ها زیاد بوده رفتم، پلیس اومده و گفته که زیادی سر و صدا می‌کنیم و همسایه‌ها ناراحت شدن. جالب این جاست که سر و صدایی که در این مهمونی‌ها بوده به مراتب کمتر از اون چیزیه که ما معمولا تو ایران راه می‌اندازیم!